تقسیم کار
تقسیم کار به معنای کاهش تعداد کارهایی است که هر کس در محدوده ی معینی انجام می دهد یا تعداد وظیفه هایی که یک مدیر دارد و موجب افزایش مهارت و بهبود عملکردش می گردد . یکی از اولین پیشنهاد دهندگان تقسیم‌کار ، اقتصاد دان قرن هجدهم ، آدام اسمیت بود . تقسیم‌کار به طور گسترده ای بهره وری فردی و گروهی را افزایش می دهد.
نوشته های زیر نیز برای شما مفید به نظر می رسد:
تقسیم کار
مزایا و معایت تقسیم کار
- مزایا : تقسیم وظایف سازمان موجب می شود که :
- هزینه آموزش کارگران کاهش یابد .
- درجه اتکای سازمان به افراد به حداقل برسد .
- به علت کوتاه بودن دوره انجام کار و تکرار آن کار توسط کارگر ، کارگر سعی در انجام ندادن کارهای تکراری و اضافه می کند .
- اشتباهات کمتر و محصول بیشتری تولید خواهد شد .
- معایب :
- فرد نمی تواند احتیاجات روانی خود را بطور باید و شاید برآورده نماید لذا غیبت از کار افزایش می یابد .
- با کم شدن اتکای سازمان به مهارت آنها ، فرد احتیاجات تامینی خود را در خطر می بیند .
اصول اساسی تقسیم کار
- تخصص : تقسیم‌کار باید به نحوی صورت بگیرد که استفاده از خدمات اهل فن و استعداد تخصصی افراد را میسر سازد .
- صرفه جویی : چنانچه تعداد طبقات سازمان واحدهای سازمان زیاد باشد در این صورت ممکن است در سرعت ارتباطات مشکلی به وجود بیاید . ( هزینه دستگاه ها نیز افزایش پیدا خواهد کرد . )
- کنترل : طریقه تقسیم‌کار تاثیر قابل توجهی در کنترل عملیات سازمان دارد . چنانچه بخواهیم فعالیت های سازمان را مورد بررسی قرار دهیم در این صورت باید واحدهای متعدد را مورد کنترل قرار داد .
- هماهنگی عملیات : نظر به اهیمت هماهنگی ، گاهی ضرورت ایجاب می کند که حتی وظایف غیر مشابه تحت سرپرستی مدیر واحدی قرار بگیرد .
انواع تقسیم کار
- تقسیم‌کار بر مبنای هدف فعالیت
- تقسیم‌کار بر مبنای نوع فعالیت یا عملیات
- تقسیم‌کار بر مبنای مشتری یا ارباب رجوع
- تقسیم‌کار بر مبنای منطقه جغرافیای
نظرات خود را در ارتباط با بحث های مربوط به تقسیم‌کار در بخش نظرات این نوشته برای ما بنویسید.
موفق باشید.
برای امتیاز به این نوشته کلیک کنید!
[کل: 0 میانگین: 0]
