بی شک تحول این روزهای سیستم هوشمند و فناوری کار با آنها همه و همه مدیون دنیای هوش مصنوعی است پس این علم به گردن خیلی ها حق دارد. با بررسی اجمالی هوش مصنوعی در خدمت شما کاربران عزیز هستیم.

هوش مصنوعی چیست؟

هوش مصنوعی که معادل کلمه ی Artificial Intelligence این است به اختصار با AI از آن یاد می شود.

هوش مصنوعی به هوشی که یک ماشین در شرایط مختلف از خود نشان می‌دهد، گفته می‌شود. به عبارت دیگر هوش مصنوعی به سیستم ‌هایی گفته می‌شود که می ‌توانند واکنش ‌هایی مشابه رفتار های هوشمند انسانی از جمله درک شرایط پیچیده، شبیه‌ سازی فرایند های تفکری و شیوه‌ های استدلالی انسانی و پاسخ موفق به آنها، یادگیری و توانایی کسب دانش و استدلال برای حل مسایل را داشته باشند. بیشتر نوشته‌ ها و مقاله ‌های مربوط به هوش مصنوعی، آن را به عنوان “دانش شناخت و طراحی عامل‌ های هوشمند” تعریف کرده‌اند.

هوش مصنوعی را باید عرصهٔ پهناور تلاقی و ملاقات بسیاری از دانش ‌ها، علوم، و فنون قدیم و جدید دانست. ریشه‌ها و ایده‌ های اصلی آن را باید در فلسفه، زبان‌شناسی، ریاضیات، روان ‌شناسی، عصب ‌شناسی، فیزیولوژی، تئوری کنترل، احتمالات و بهینه‌سازی جستجو کرد و کاربرد های گوناگون و فراوانی در علوم رایانه، علوم مهندسی، علوم زیست ‌شناسی و پزشکی، علوم اجتماعی و بسیاری از علوم دیگر دارد.

از زبان‌های برنامه‌ نویسی هوش مصنوعی می‌توان به لیسپ، پرولوگ، کلیپس و ویپی اکسپرت اشاره کرد.

یک “عامل هوشمند” سیستمی است که با شناخت محیط اطراف خود، شانس موفقیت خود را پس از تحلیل و بررسی افزایش می‌دهد. جان مکارتی که واژه هوش مصنوعی را در سال ۱۹۵۶ استفاده نمود، آن را “دانش و مهندسی ساخت ماشین ‌های هوشمند” تعریف کرده‌است.

هوش مصنوعی در علم پزشکی امروزه به دلیل گسترش دانش و پیچیده ‌تر شدن فرایند تصمیم ‌گیری، استفاده از سیستم‌های اطلاعاتی به خصوص سیستم‌ های هوش مصنوعی در تصمیم‌گیری، اهمیت بیشتری یافته ‌است. هوش مصنوعی گسترش دانش در حوزهٔ پزشکی و پیچیدگی تصمیمات مرتبط با تشخیص و درمان – به عبارتی حیات انسان – توجه متخصصین را به استفاده از سیستم‌های پشتیبان تصمیم‌گیری در امور پزشکی جلب نموده‌است. به همین دلیل، استفاده از انواع مختلف سیستم‌ های هوشمند در پزشکی رو به افزایش است، به گونه‌ای که امروزه تأثیر انواع سیستم‌ های هوشمند در پزشکی مورد مطالعه قرار گرفته ‌است.

تاریخچه ی هوش مصنوعی

هوش مصنوعی توسط فلاسفه و ریاضی‌ دانانی نظیر جرج بول که اقدام به ارائهٔ قوانین و نظریه ‌هایی در مورد منطق نمودند، مطرح شده بود. با اختراع رایانه‌ های الکترونیکی در سال ۱۹۴۳، هوش مصنوعی، دانشمندان آن زمان را به چالشی بزرگ فرا خواند. در این شرایط، چنین به‌ نظر می ‌رسید که این فناوری قادر به شبیه ‌سازی رفتار های هوشمندانه خواهد بود.

با وجود مخالفت گروهی از متفکّرین با هوش مصنوعی که با تردید به کارآمدی آن می‌ نگریستند تنها پس از چهار دهه، شاهد تولد ماشین های شطرنج باز و دیگر سامانه ‌های هوشمند در صنایع گوناگون شدیم.

نام هوش مصنوعی در سال ۱۹۶۵ میلادی به عنوان یک دانش جدید ابداع گردید. البته فعالیت در این زمینه از سال ۱۹۶۰ میلادی شروع شد. بیشتر کارهای پژوهشی اولیه در هوش مصنوعی بر روی انجام ماشینی بازی ‌ها و نیز اثبات قضیه‌ های ریاضی با کمک رایانه ‌ها بود. در آغاز چنین به نظر می ‌آمد که رایانه‌ ها قادر خواهند بود چنین فعالیت‌ هایی را تنها با بهره گرفتن از تعداد بسیار زیادی کشف و جستجو برای مسیر های حل مسئله و سپس انتخاب بهترین روش برای حل آن ‌ها به انجام رسانند.

اصطلاح هوش مصنوعی برای اولین بار توسط جان مکارتی (که از آن به‌عنوان پدر علم و دانش تولید ماشین ‌های هوشمند یاد می‌شود) استفاده شد. وی مخترع یکی از زبان ‌های برنامه ‌نویسی هوش مصنوعی به نام لیسپ است. با این عنوان می ‌توان به هویت رفتار های هوشمندانه یک ابزار مصنوعی پی برد. (ساختهٔ دست بشر، غیر طبیعی، مصنوعی) حال آن که هوش مصنوعی به عنوان یک اصطلاح عمومی پذیرفته شده که شامل محاسبات هوشمندانه و ترکیبی ( مرکب از مواد مصنوعی ) است.

از اصطلاح “Strong and Weak AI” می‌توان تا حدودی برای معرفی رده ‌بندی سیستم‌ ها استفاده کرد.

کاربردهای هوش مصنوعی :

کاربرد های هوش مصنوعی چنان گسترده و فراگیر شده‌ اند که بسیاری از این کاربرد ها دیگر با نام هوش مصنوعی شناخته نمی‌ شوند و نام تخصصی خود را دارند. تأثیر هوش مصنوعی را اکنون می ‌توان در همه جهات و نقاط زندگی مردم دید. آیفونی که قادر به تشخیص اعضای خانه است یا تلویزیونی که نور صفحه نمایش دلخواه را با تعداد افراد تنظیم می ‌کند، همه و همه کاربرد های هوش مصنوعی هستند.

کاربرد های عملی آن دسته از کاربرد های هوش مصنوعی هستند که عملیات خاصی را انجام داده و عمل یا تأثیر آن به وضوح توسط کاربر احساس خواهد شد. برای مثال جستجوی خودکار گوگل که از الگوریتم ‌ها و متد های پیچیده هوش مصنوعی استفاده می‌کند، پس از انجام یک عملیات پر هزینه و البته سریع نتایج مرتبط را به شما نشان خواهد داد. ماشین‌ هایی که قادر هستند خودشان را کنترل کنند. ربات‌ های پرنده یا قایق ‌های هوشمند نمونه ‌ای بارز و موفق از این نوع کاربرد ها هستند.

نیاز به تحلیل و استخراج الگو از داده‌ های ترافیک شهری، دریافتی کارکنان و جا به جایی پول در یک بانک برای جلوگیری از اختلاس یک عملیات نیست و تأثیر یا خود عمل به وضوح توسط کاربر لمس نخواهد شد؛ اما در مقابل یک تحلیل هوشمند و خودکار است که کاربرد تحلیلی هوش مصنوعی به حساب می‌آید.