تقسیم کار
تقسیم کار به معنای کاهش تعداد کارهایی است که هر کس در محدوده‌ی معینی انجام می‌دهد یا تعداد وظیفه‌هایی که یک مدیر دارد و موجب افزایش مهارت و بهبود عملکردش می‌گردد. یکی از اولین پیشنهاد دهندگان تقسیم‌کار، اقتصاد دان قرن هجدهم، آدام اسمیت بود. تقسیم‌کار به طور گسترده‌ای بهره وری فردی و گروهی را افزایش می‌دهد.
تقسیم کار
مزایا و معایت تقسیم کار
- مزایا: تقسیم وظایف سازمان موجب می‌شود که:
- هزینه آموزش کارگران کاهش یابد.
- درجه اتکای سازمان به افراد به حداقل برسد.
- به علت کوتاه بودن دوره انجام کار و تکرار آن کار توسط کارگر، کارگر سعی در انجام ندادن کارهای تکراری و اضافه می‌کند.
- اشتباهات کمتر و محصول بیش‌تری تولید خواهد شد.
- معایب:
- فرد نمی‌تواند احتیاجات روانی خود را بطور باید و شاید برآورده نماید لذا غیبت از کار افزایش می‌یابد.
- با کم شدن اتکای سازمان به مهارت آن‌ها، فرد احتیاجات تامینی خود را در خطر می‌بیند.
اصول اساسی تقسیم کار
- تخصص: تقسیم‌کار باید به نحوی صورت بگیرد که استفاده از خدمات اهل فن و استعداد تخصصی افراد را میسر سازد.
- صرفه جویی: چنانچه تعداد طبقات سازمان واحدهای سازمان زیاد باشد در این صورت ممکن است در سرعت ارتباطات مشکلی به وجود بیاید. (هزینه دستگاه‌ها نیز افزایش پیدا خواهد کرد.)
- کنترل: طریقه تقسیم‌کار تاثیر قابل توجهی در کنترل عملیات سازمان دارد. چنانچه بخواهیم فعالیت‌های سازمان را مورد بررسی قرار دهیم در این صورت باید واحدهای متعدد را مورد کنترل قرار داد.
- هماهنگی عملیات: نظر به اهیمت هماهنگی، گاهی ضرورت ایجاب می‌کند که حتی وظایف غیر مشابه تحت سرپرستی مدیر واحدی قرار بگیرد.
انواع تقسیم کار
- تقسیم‌کار بر مبنای هدف فعالیت.
- تقسیم‌کار بر مبنای نوع فعالیت یا عملیات.
- تقسیم‌کار بر مبنای مشتری یا ارباب رجوع.
- تقسیم‌کار بر مبنای منطقه جغرافیای.
نظرات خود را در ارتباط با بحث‌های مربوط به تقسیم‌کار در بخش نظرات این نوشته برای ما بنویسید.
برای امتیاز به این نوشته کلیک کنید!
[کل: 0 میانگین: 0]