چراغ راهنمایی هوشمند

چراغ راهنمایی هوشمند

چراغ راهنمایی هوشمند یک سیستم کنترل ترافیک خودرو است، که چراغ‌های سنتی ترافیک را با مجموعه‌ای از سنسور‍‌ها و هوش مصنوعی ترکیب می‌کند تا هوشمندانه ترافیک وسیله نقلیه و عابر پیاده را ردیابی کند.

تکنولوژی سیگنال‌های ترافیکی هوشمند در دانشگاه Carnegie Mellon توسعه یافته است و در یک پروژه آزمایشی در پیتزبورگ برای کاهش انتشار خودرو در شهر مورد استفاده قرار می‌گیرد. بر خلاف سایر سیگنال‌های کنترل پویا که تنظیم زمان و فاز چراغ را با توجه به محدودیت‌هایی که در برنامه ریزی کنترل کننده تنظیم می‌شوند. این سیستم تکنولوژی موجود را با هوش مصنوعی ترکیب می‌کند. سیگنال‌ها با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند و با تغییر شرایط ترافیک سازگاری می‌یابند تا زمان صرف شده در اتومبیل را بسنجند. با استفاده از گیرنده‌های فیبر نوری مشابه آنچه که در سیستم‌های کنترل پویا استفاده می‌شود. تکنولوژی جدید، تعداد خودرو‌ها را نظارت می‌کند و در زمان واقعی تغییر می‌کند تا از هرگونه احتقان جلوگیری کند. نتایج اولیه حاصل از مطالعات آزمایشی نشان می‌دهد که این چراغ‌ها میزان زمان رانندگی در موتورهای سواری در 40 درصد کاهش می‌دهد. و هم‌چنین زمان سفر در سراسر شهر 25 درصد کاهش می‌دهد.

چراغ‌های هوشمند

شرکت‌های دخیل در توسعه سیستم‌های مدیریت ترافیک هوشمند شامل BMW و زیمنس هستند که سیستم خود را از چراغ‌های شبکه‌ای در سال 2010 میلادی معرفی کردند. این سیستم با تکنولوژی ضد تانک که بسیاری از اتومبیل‌ها مجهز است، به آن‌ها هشدار می‌دهد که از تغییرات نور چشم گیر انتظار می‌رود. این باید به ماشین‌هایی که از سیستم‌های ضد تانک استفاده می‌کنند کمک کند تا از هوش مصنوعی بیش‌تر استفاده کنند. و اطلاعاتی که شبکه‌ها از اتومبیل‌ها دریافت می‌کنند، باید به آن‌ها کمک کند که زمان چرخش نور را تنظیم کنند تا کارایی بیش‌تر شود. ثبت سیستم کنترل ترافیک هوشمند جدید توسط John F. Hart Jr در تاریخ 1 مارس 2016 میلادی اختراع شد که “ترافیک” را می‌بیند و واکنش نشان می‌دهد با توجه به آنچه که مورد نیاز برای نگه داشتن جریان وسایل نقلیه با بیش‌ترین کارایی است؛ با پیش بینی نیازهای وسایل نقلیه در حال نزدیک شدن، به جای واکنش به آن‌ها پس از ورود و توقف، این سیستم پتانسیل صرفه جویی در زمان راننده را دارد، در حالی که کاهش انتشار گازهای مضر را هم انجام می‌دهد. تیم تحقیقاتی رومانیایی و آمریکایی بر این باورند که مدت زمان صرف شده توسط رانندگان در انتظار تغییر چراغ‌ها می‌تواند بیش از 28 درصد با استفاده از چراغ‌های هوشمند کاهش یابد و میزان انتشار CO2 نیز می تواند به میزان 6.5 درصد کاهش یابد. استفاده عمده از چراغ‌های هوشمند می‌تواند به عنوان بخشی از سیستم‌های حمل و نقل عمومی بشود. سیگنال‌ها می‌توانند برای شناسایی مسیر اتوبوس‌ها یا تراموا تنظیم شوند و سیگنال‌ها را به نفع خود تغییر دهند. در نتیجه سرعت و کارایی روش‌های حمل و نقل پایدار را بهبود می‌بخشد. اصلی‌ترین مانع جدی برای معرفی گسترده این سیستم‌ها این واقعیت است که اکثر وسایل نقلیه در جاده‌ها قادر به ارتباط با سیستم‌های کامپیوتری نیستند که مقامات شهر و شهرداری برای کنترل چراغ راهنمایی استفاده می‌کنند. با این حال، محاکمه در هریس کانتی، تگزاس، که در بالا ذکر شد، از یک سیستم ساده بر اساس سیگنال‌های دریافت شده از تلفن‌های همراه رانندگان استفاده می‌کند و نشان می‌دهد که حتی اگر تنها چند راننده تلفن خود را روشن کند. سیستم هنوز قادر به اطلاعات قابل اعتماد در مورد تراکم ترافیک تولید می‌کند. نتایج حاصل از شبیه سازی‌ها، جایی که یک الگوریتم برای کنترل چراغ‌های راهنمایی از موقعیت‌های تلفن همراه راننده استفاده می‌شود. نشان داد که 30٪ از رانندگان دارای سیستم به اندازه کافی برای رانندگان که از سیستم استفاده نمی‌کنند. به اندازه کافی برخوردار نیستند (کاهش زمان سفر). این بدان معنی است که پذیرش چراغ‌های هوشمند در سراسر جهان به محض این که اقلیت معقول وسایل نقلیه با فن آوری ارتباط برقرار کردن با رایانه‌هایی که سیگنال‌ها را کنترل می‌کنند، آغاز شود. به جای آنکه منتظر بمانید تا زمانی که اکثریت خودروها چنین فناوری را پیدا کنند. علاوه بر یافته‌های محققان رومانیایی و آمریکایی که در بالا ذکر شد. دانشمندان در درسدن، آلمان به این نتیجه رسیدند که چراغ‌های هوشمند هوشمند می‌توانند کار خودشان را بدون استفاده از رابط انسان انجام دهند.

اگر به مقاله‌ی بالا علاقه داشتید مقاله‌های زیر را نیز مطالعه کنید‍‌:

منبع:

منتظر نظرات شما هستیم.

برای امتیاز به این نوشته کلیک کنید!

[کل: 0 میانگین: 0]