cocktail party effect چیست؟
همانطور که به استقبال شب یلدا، مراسم کریسمس و سایر رویدادهای اجتماعی می رویم، بسیاری از ما در جشن هایی مملو از خاطره های سال گذشته و تصمیمات آینده شرکت خواهیم کرد.
در جشن سال نوی میلادی صدای چوب پنبه نوشیدنی، غذای سال نو، برقراری ارتباط با دوستان و تصمیم گیری برای سال جدید، باعث ایجاد محیطی نه چندان مناسب برای شنیدن می شود که به عنوان cocktail party effect شناخته می شود. cocktail party effect به توانایی متمرکز کردن توجه خود بر یک محرک خاص در حالی که طیفی از محرک های دیگر (به عنوان مثال، نویز) را فیلتر می کند، اشاره دارد. اما، چگونه مغز قادر به انجام این کار است و آیا همه می توانند این کار را انجام دهند؟
cocktail party effect چیست؟
بررسی دقیق تر cocktail party effect
تحقیقات رفتاری در مورد cocktail party effect به دهه 1950 برمی گردد و امروزه توسط محققان شنوایی شناسی، مهندسی، علوم کامپیوتر، علوم اعصاب و روانشناسی مورد مطالعه قرار می گیرد. در حالی که شنوندگان با شنوایی طبیعی حساس ممکن است از cocktail party effect بهره ببرند، شنوندگان مبتلا به کم شنوایی ممکن است نتوانند محرک های خارجی را به دلیل آمیختگی غیرعادی صداهای گفتاری فیلتر کنند.
در یک مطالعه اخیر، ریس و مولیس (2021) از محرک های واکه دوگانه با فرکانس اساسی متفاوت برای کشف وجود آمیختگی گفتار (یعنی ترکیب محرک ها بین دو گوش) در گروه هایی از شنوندگان با کم شنوایی یا شنوایی طبیعی استفاده کردند. اکثر شرکت کنندگان در هر دو گروه گزارش کردند که تنها یک واکه را می شنوند (یعنی واکه ها را با هم ترکیب کرده اند) زمانی که محرک های دوتایی در فرکانس اساسی متفاوت نیستند. هنگامی که فرکانس اساسی واکه بین گوش ها افزایش یافت، شنوندگان با حساسیت شنوایی طبیعی وجود دو واکه را نشان دادند، در حالی که شنوندگان با کاهش شنوایی فقط یک مصوت را گزارش کردند. نویسندگان به این نتیجه رسیدند که این ترکیب طیفی بین گوش ها ممکن است تشخیص گفتار را در محیط های پر سر و صدا کاهش دهد. این یافته ها نقش ما را در کمک به بیمارانمان در مدیریت این موقعیت های چالش برانگیز گوش دادن با آموزش و تشویق آن ها به استفاده از استراتژی های ارتباطی مؤثر، فناوری های مدیریت نویز و سیستم های میکروفون از راه دور برای بهبود تشخیص گفتارشان در نویز برجسته می کند.
در مورد ادراک بصری بسیار بیشتر از ادراک شنیداری شناخته شده است، اگرچه اصول سازمانی ادراک بصری شرح داده شده در مورد محرک های شنیداری نیز اعمال می شود. در حالی که ادراک یک محرک بصری فوراً مقدار زیادی اطلاعات را ارائه می دهد، با اطلاعات شنیداری باید به طور متوالی دریافت و تجزیه و تحلیل شود. توجه مفهوم مهمی است که باید در رابطه با ادراک شنیداری در نظر گرفت. می توان آن را به عنوان تمرکز تلاش ذهنی بر روی رویدادهای حسی یا ذهنی تعریف کرد.
آزمایش های شنیداری سایه زنی یا دوگانه
اگر هر گوش یک محرک شنیداری متفاوت را از طریق هدفون دریافت کند، به راحتی می توان روی یک محرک تمرکز کرد و از دیگری چیزی متوجه نشد. این نشان می دهد که می توان به طور انتخابی فقط به یک منبع در یک زمان توجه کرد، یعنی یک فیلتر انتخابی وجود دارد که آنچه را که توسط سیستم ادراک شنوایی پردازش می شود تضعیف می کند. با این حال، اگر محرکی در پس زمینه یا اطلاعاتی که به آن توجه نشده است، ناگهان برجسته شود، به عنوان مثال. وقتی نام خود را می شنوید، می توانید با آن محرک هماهنگ شوید، که نشان دهنده پردازش سطح پایین اطلاعات پس زمینه نیز می باشد.
تکنیک های کار دوگانه
تکنیک های وظیفه دوگانه از افراد می خواهند به هر دو یا همه پیام ها پاسخ دهند، بنابراین توجه بین منابع اطلاعاتی دریافتی تقسیم می شود.
مدل فیلتر توجه
در نقطه ای از سیستم پردازش شنوایی یک گلوگاه وجود دارد. برخی از اطلاعات بیشتر پردازش می شوند و بقیه یا حذف می شوند یا فقط به صورت سطحی پردازش می شوند. نظریه برودبنت (1958) پیشنهاد می کند که اطلاعات وارد حواس می شود، به یک سیستم بافر حسی فرستاده می شود و از آن به طور انتخابی به سیستم حافظه فیلتر می شود. این مدل اثراتی مانند cocktail party effect را در نظر نمی گیرد، جایی که برخی از منابع توجه به وضوح به سمت محرک های پس زمینه هدایت می شوند و توانایی سایه زنی را نشان می دهند.
مدل های زیادی از زمان کارهای اولیه برودبنت ارائه شده اند، مانند مدل تضعیف کننده تریزمن (1954) و مدل مربوط به دویچ و دویچ (1963). تفکر کنونی نشان می دهد که اگرچه توجه احتمالاً یک منبع محدود است، اما برخی از کارها به توجه بیشتری نسبت به سایرین نیاز دارند، بنابراین اجازه می دهند بیش از یک کار در یک زمان انجام شود. برانگیختگی و هوشیاری بیشتر بر میزان منابع توجه در دسترس تأثیر می گذارد.