KYC یا شناخت مشتری و همه چیز درمورد آن!

KYC یا شناخت مشتری، معرفی کامل!

رویه‌های شناخت و تطابق‌پذیری یا مشتری، (KYC) یک عملکرد مهم برای ارزیابی ریسک مشتری و یک الزام قانونی برای پیروی از قوانین مبارزه با پولشویی (AML) است. شناخت مشتری شامل شناخت هویت مشتری، فعالیت‌های مالی و خطراتی است که آن‌ها ایجاد می‌کنند.

 

شناخت مشتری چیست و چرا اهمیت دارد؟

به عنوان یک کارگزار، آیا مشتری خود را می‌شناسید؟ اگر یک موسسه مالی (FI) هستید، در صورت کمک به فعال کردن پولشویی یا تامین مالی موارد خطرناکی از جمله تروریسم، ممکن است با جریمه ها، تحریم‌ها و آسیب‌های اعتباری روبرو شوید. مهمتر از آن، KYC یک روش اساسی برای محافظت از سازمان شما در برابر تقلب و زیان‌های ناشی از وجوه و تراکنش‌های غیرقانونی است. “KYC” به اقدامات انجام شده توسط یک موسسه مالی (یا کسب و کار) اشاره دارد و شامل موارد زیر می‌شود:

• شناخت و ایجاد هویتی برای مشتری.
• درک ماهیت فعالیت‌های مشتری. (هدف اصلی این است که اطمینان حاصل شود که منبع وجوه مشتری مشروع است.)
• ارزیابی ریسک‌های پولشویی مرتبط با آن به منظور نظارت بر فعالیت‌های مشتری.

حال برای ایجاد و اجرای یک برنامه موثر KYC به عناصری نیاز است که در این نوشته از کمل کیس، به بررسی‌شان خواهیم پرداخت.

 

برنامه شناسایی مشتری (CIP)

از کجا می‌دانید که مشتری شما، همانی است که می‌گوید؟ به هر حال هر چقدر هم بخواهید خوشبین باشید، سرقت هویت پدیده‌ای گسترده بوده و این حقیقتی انکار نشدنی است، سرقت هویت بیش از 16.7 میلیون مصرف کننده آمریکایی را تحت تأثیر قرار داده و 16.8 میلیارد دلار را در سال 2017 به سرقت برد. در ایالات متحده، CIP  الزام می‌کند که هر فردی که تراکنش‌های مالی انجام می‌دهد باید هویت خود را تأیید کند.

CIP برای محدود کردن پولشویی، تأمین مالی تروریسم، فساد و سایر فعالیت‌های غیرقانونی طراحی شده است. سایر حوزه‌های قضایی نیز مقررات مشابهی دارند. بیش از 190 حوزه قضایی در سراسر جهان به توصیه‌های گروه ویژه اقدام مالی (FATF) متعهد شده‌اند که یک سازمان همه‌دولتی است که برای مبارزه با پولشویی طراحی شده است. این توصیه‌ها شامل رویه‌های تأیید هویت است.

نتیجه مطلوب این است که نهادهای متعهد به طور دقیق مشتریان خود را شناسایی کنند. یک عنصر حیاتی برای یک CIP موفق، ارزیابی ریسک، هم در سطح سازمانی و هم در سطح رویه‌های هر حساب است. در حالی که CIP راهنمایی ارائه می‌دهد، تعیین سطح دقیق ریسک و خط مشی برای آن سطح ریسک به عهده هر موسسه است. حداقل الزامات برای افتتاح یک حساب مالی فردی به وضوح در CIP مشخص شده است:

• نام و نام خانوادگی.
• تاریخ تولد.
• نشانی و آدرس دقیق.
• شماره شناسایی، شماره ملی یا شماره‌ی اتباع برای افراد غیر ایرانی.

در حالی که جمع آوری این اطلاعات در حین افتتاح حساب کافی است، موسسه باید هویت دارنده حساب را «در یک زمان معقول» تأیید کند. رویه‌های تأیید هویت شامل اسناد، روش‌های غیراسنادی (این روش‌ها ممکن است شامل مقایسه اطلاعات ارائه‌شده توسط مشتری با آژانس‌های گزارش‌دهنده مصرف‌کننده، پایگاه‌های داده عمومی، در میان سایر اقدامات دقت لازم) یا ترکیبی از هر دو باشد.

این رویه‌ها در هسته‌ی CIP قرار دارند. مانند سایر الزامات انطباق با مبارزه با پولشویی (AML)، این سیاست‌ها نباید خواسته یا ناخواسته دنبال شوند. آن‌ها باید روشن و مدون شوند تا راهنمایی‌های مستمر برای کارکنان، مدیران اجرایی و به نفع تنظیم کننده‌ها ارائه شود. سیاست‌های دقیق به رویکرد مبتنی بر ریسک موسسه بستگی دارد و ممکن است عواملی مانند:

• انواع حساب‌های ارائه شده توسط بانک
• روش‌های بانک برای افتتاح حساب
• انواع اطلاعات شناسایی موجود
• اندازه، موقعیت و پایگاه مشتری بانک، شامل انواع محصولات و خدمات مورد استفاده مشتریان در مکان‌های جغرافیایی مختلف

 

دقت نظر مشتری

برای هر مؤسسه مالی، یکی از اولین تحلیل‌های انجام شده این است که مشخص شود آیا می‌توانید به یک مشتری بالقوه اعتماد کنید یا خیر. شما باید مطمئن شوید که یک مشتری بالقوه قابل اعتماد است. بررسی دقیق مشتری (CDD) یک عنصر حیاتی برای مدیریت مؤثر خطرات و محافظت از خود در برابر جنایتکاران و افراد در معرض سیاسی (PEP) است که ممکن است خطر ایجاد کنند. سه سطح دقت وجود دارد:

• بررسی مقتضی ساده شده (SDD) شرایطی است که خطر پولشویی یا تأمین مالی تروریسم کم است و CDD کامل لازم نیست. به عنوان مثال، حساب‌ها یا حساب‌های کم ارزش.
• بررسی اولیه مشتری (CDD) اطلاعاتی است که برای همه مشتریان به منظور تأیید هویت مشتری و ارزیابی ریسک‌های مرتبط با آن مشتری به دست می‌آید.
• دقت لازم (EDD) اطلاعات اضافی است که برای مشتریان با ریسک بالاتر جمع‌آوری می‌شود تا درک عمیق‌تری از فعالیت مشتری برای کاهش ریسک‌های مرتبط ارائه دهد. در پایان، در حالی که برخی از عوامل EDD به طور خاص در قوانین یک کشور ذکر شده است، این بر عهده یک موسسه مالی است که ریسک آن‌ها را تعیین کند.

برخی از مراحل عملی برای گنجاندن در برنامه بررسی دقیق مشتری‌های شما عبارتند از:

• هویت و مکان مشتری بالقوه را مشخص کنید و درک خوبی از فعالیت‌های تجاری آنها به دست آورید. این می‌تواند به سادگی مکان یابی اسنادی باشد که نام و آدرس مشتری شما را تأیید می‌کند.
• هنگام احراز هویت یا تأیید یک مشتری بالقوه، قبل از ذخیره این اطلاعات و هرگونه مستندات اضافی به صورت دیجیتالی، دسته‌ی ریسک آن‌ها را طبقه بندی کنید و نوع مشتری را مشخص کنید.
• فراتر از CDD اساسی، مهم است که فرآیندهای صحیح را برای اطمینان از ضروری بودن EDD انجام دهید. این می‌تواند یک فرآیند مداوم باشد، زیرا مشتریان فعلی این پتانسیل را دارند که در طول زمان به دسته‌های ریسک بالاتر تبدیل شوند. در آن زمینه، انجام ارزیابی‌های دوره‌ای بررسی دقیق روی مشتریان فعلی می‌تواند مفید باشد. عواملی که باید برای تعیین اینکه آیا EDD مورد نیاز است در نظر گرفت، شامل موارد زیر است، اما محدود به آنها نیست:
  • موقعیت مکانی فرد.
  • شغل فرد.
  • نوع معاملات.
  • الگوی مورد انتظار فعالیت از نظر انواع تراکنش، ارزش دلاری و فراوانی.

 

شناخت مشتری با نظارت مستمر

فقط یک بار چک کردن مشتری کافی نیست. شما باید برنامه‌ای برای نظارت مستمر مشتری خود داشته باشید. عملکرد نظارت مستمر شامل نظارت بر تراکنش‌های مالی و حساب‌ها بر اساس آستانه‌های توسعه‌یافته به عنوان بخشی از نمایه ریسک مشتری است. بسته به مشتری و استراتژی کاهش ریسک شما، برخی عوامل دیگر برای نظارت ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• جهش در فعالیت‌ها.
• فعالیت خارج از منطقه یا فعالیت‌های غیرمعمول برون مرزی.
• قرار گرفتن افراد در لیست تحریم.

اگر فعالیت حساب غیرعادی تلقی شود، ممکن است نیاز به ارسال گزارش فعالیت مشکوک (SAR) وجود داشته باشد. بررسی‌های دوره‌ای حساب و ریسک مرتبط نیز بهترین روش‌ها محسوب می‌شوند:

• آیا رکورد حساب به روز است؟
• آیا نوع و مبلغ تراکنش‌ها با هدف اعلام شده حساب مطابقت دارد؟
• آیا سطح ریسک برای نوع و میزان معاملات مناسب است؟

به طور کلی، سطح نظارت بر تراکنش به ارزیابی مبتنی بر ریسک متکی است.

 

KYC یا شناخت مشتری شرکتی

همانطور که حساب‌های فردی نیاز به شناسایی، بررسی و نظارت دارند، حساب‌های شرکتی نیز به روش‌های KYC نیاز دارند. در حالی که این فرآیند برای مشتریان فردی مشابه KYC است، نیازهای آن متفاوت است. علاوه بر این، حجم تراکنش ها، مبالغ تراکنش‌ها و سایر عوامل خطر معمولاً بارزتر هستند، بنابراین رویه‌ها بیشتر درگیر می‌شوند. این رویه‌ها اغلب به عنوان کسب و کار خود را بشناسید یا know your business (KYB) نامیده می‌شوند. در حالی که هر حوزه قضایی الزامات KYB خاص خود را دارد، در اینجا سه مرحله کلی برای اجرای یک برنامه موثر وجود دارد:

• موارد حیاتی شرکت را بازیابی کنید: سوابق دقیق شرکت مانند اطلاعات مربوط به شماره ثبت، نام شرکت، آدرس، وضعیت و پرسنل مدیریت کلیدی را شناسایی و تأیید کنید. در حالی که اطلاعات خاصی که جمع آوری می‌کنید به حوزه قضایی و استانداردهای پیشگیری از تقلب شما بستگی دارد، باید به طور سیستماتیک اطلاعات را جمع آوری کرده و در جریان کاری خود وارد کنید.
• ساختار مالکیت و درصدها را تجزیه و تحلیل کنید: تعیین اشخاص یا اشخاص حقیقی که دارای سهام مالکیت هستند، چه از طریق مالکیت مستقیم یا از طریق شخص دیگری. کل سهام مالکیت یا کنترل مدیریت هر شخص حقیقی را محاسبه کنید و تعیین کنید که آیا از آستانه گزارش UBO عبور می‌کند یا خیر.
• بررسی‌های AML/KYC را روی افراد انجام دهید: برای همه افرادی که مشخص می‌شود UBO هستند، بررسی‌های AML/KYC را انجام دهید.